*****************************
هر کس ز بارگاه تو منت نمی کشد در حیرتم چگونه خجالت نمی کشد بنشستنم همان و در او سوختن همان کارم به وصل دوست به صحبت نمی کشد باید فرشته ها ی تو خُدّام من شوند مهمان که زحمتی به ضیافت نمی کشد بوی غذاست راهنمای گدای شهر کار ضیافت تو به دعوت نمی کشد کس بعد از این ز ریخت و پاشی که می کنیمخود را به سایه سار قناعت نمی کشد ما جا نماز خویش به دریا فکنده ایمگریه عنان به خاک مذلت نمی کشد جوری نخورده ام به زمین تا شوم بلنددل از در ِ تو رَخت اقامت نمی کشد زخمی که سینه چاک دَم تیغ دلبر استناز طبیب و رنج طبابت نمی کشد آخر من از محبت تو آب می شوم کار کسی چو من به سعادت نمی کشد کم می خرند بار مرا در دکان غیر میزان کسی چنان تو به قیمت نمی کشد بیرون شده است کار من از مرهم و دواقربانی از معالجه منت نمی کشد
